مخاطب شناسی در آثار سعدی

مخاطب شناسی در آثار سعدی

رحیم میرحسینی

چکیده

مخاطب گیرنده­ی پیام است یا به زبان گویاتر یک پایه از چند پایه­ی اصلی پیام رسانی است. مخاطب می­تواند در زمان زیست پدید آورنده­ی اثر زندگی کرده و خود جز اثر باشد. در این پژوهش به بررسی آثار شیخ مصلح­الدین­سعدی شیرازی و مرور وبررسی مخاطبان او پرداخته می­شود وبه این موضوع توجه دارد که زیست مخاطب و شاعر موازی هم بوده­اند واین زیست برشادی­ها و عشق، غم­ها و فرهنگ عمومی و نحوه­ی زندگی و حالات درونی و رفتارهای بیرونی مؤلف و مخاطب تأثیر گذاشته است و نیز آشنایی وعلت شهرت عام و خاص­تر سعدی بعنوان یکی از شاعران و نویسندگان قرن هفتم و کارآمدی زبان آثارش و منطق حکایت و تمثیل­هایش بر مخاطبان و مخاطبان بر آثارش. روش پژوهش بر شواهدی از خود متن آثار سعدی است. تا جنبه مخاطب­شناسی آثار و نوع تأثیرات او بر بینش مخاطبان از حیث فرهنگ زبانی و فرهنگ زندگی بیشتر معلوم گردد. سعدی با آوردن ­موضوعات متنوع در آثارش طیف­های مختلف مخاطبانش سعی در تلطیف فضای پر­آشوب قرن هفتم داشته است تا زندگی برای همنوعانش کمی قابل تحمل­تر شود. این تحقیق ­کوشیده است با توجه به دستاوردهای نهایی مخاطب شناسی به کنکاش در آثار سعدی پرداخته و به مخاطب شناسی آثار سعدی از جهت پایگاه اجتماعی و نوع دریافت آن‌ها توجه کرده است و همچنین کوشیده مسائل زندگی و فرهنگی آنان را مورد تدقیق قرار دهد.

کلید واژه: آثارسعدی، سعدی، مخاطب­شناسی، مخاطب، هرمنوتیک